بازاندیشی سیاستی در نظریات و الگوهای آینده‌نگر، مناسب چشم‌انداز تمدنی انقلاب اسلامی

انقلاب اسلامی ایران فراتر از یک انقلاب نسلی و مقطعی، به عنوان انقلابی پیوسته و تعالی‏یابنده با چشم‏انداز تمدنی مطالعه شود. مطالعه آینده فرهنگی_تمدنی انقلاب اسلامی، نیازمند نظریات و الگوهای مناسب آینده‌نگری می‌باشد و استفاده از نظریات و الگوهای آینده‌پژوهی مدرن، بدون توجه به ماهیت فرهنگی و تمدنی آنها، نتایج مطلوبی نخواهد داشت. بازشناخت آینده‌پژوهی مدرن بازاندیشی سیاستی به منظور تعریف بایسته‏های آینده‌پژوهی فرهنگی_تمدنی انقلاب اسلامی ضروری می‏نماید. مطالعه سیر تطور فرارشته آینده‌پژوهی و نظریات بنیادی آینده‌نگر غربی در نیمه دوم قرن بیستم، ماهیت فرهنگی_تمدنی این فرارشته و کارکرد نجات­‌بخشی آن را، برای گذار مدرنیته از نظریات پساتجددی نشان می­دهد. آینده­پژوهی مدرن توانست با استخدام نظریات جهانی‏­سازی، در یک فرآیند تأخیری و انتقالی، چشم‏انداز امیدبخشی را برای مدرنیته فراهم آورد و شرایط بحرانی آن‏را، از حوزه درون تمدنی غرب به حوزه بین تمدنی ارجاع ­دهد. بازخوانی سویه تهاجمی این فرآیند انتقالی نسبت به انقلاب اسلامی، به فهم بهتر جایگاه انقلاب در گستره پارادایم نوین فرهنگی-تمدنی حاکم بر نظام جهانی منجر می‌شود و با تاکید بر ظرفیت و چشم‌انداز فرهنگی-تمدنی انقلاب اسلامی، ضرورت بازاندیشی سیاستی در نظریه‌ها و الگوهای آینده‌نگر انقلاب اسلامی را ایجاب می‌کند.